Σε ποιανού όνειρο μέσα είμαι, είσαι άραγε;
αν όλα τούτα είναι σκιές, εμείς πού είμαστε τάχα;
κι ο έρωτας, το ποίημα, η αγωνία του η κρυφή
πού απαγκιάζουν έξω απ’ το αμπάρι τους;
ρόδινου ονείρου δόλια μάνα
πεταλίδα στην αφάνα παλίνδρομου βράχου
σείστρο του ανέμου όλη τη νύχτα σαν αγαπιέσαι
στου ουράνιου τόξου τις λιόκαλες σπονδές
σκύβαλο παραλήρημα φυλλοβόλου λόγου
περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών-
επιδείνωση άστατου ποιήματος
σημαδιακές κουβέντες
όστρια μοναξιά
στα μάτια σου τα χρόνια λόγια
τα πάθη λάθη σε χέρια γυρίζουν
και προπορεύονται απ’ την ανέμη των ποιητών
σ’ άλλων ερωτευμένων τα νικηφόρα όνειρα θ’ ανταμώνουμε κυματισμούς ηδονικών βλεμμάτων
Τάσος Κάρτας, Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής Χρυσηίδων Ρέμβης (Από μηχανής Θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας)