(αδημονία) ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΛΛΟΘΙ με ΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΠΟΙΗΜΑ και ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΜΑΓΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ
(προσμένοντας τον από Μηχανής ΘΕΟ Λέξεων)
[ξορκίζοντας με εφήμερες αναρτήσεις πλαγιότιτλων την άμεμπτη μαγεία της σιωπής κι όπου με βγάλει ο Μίτος της Αναζήτησής της και η Εικόνα του Προσεταιρισμού μαγικού ρεαλισμού Λέξεων… Δηλαδή, Φαύλος Κύκλος Δοκιμών Νάρκης του Άλγους και… ό,τι Θέλει να πει ο Ποιητής; )
Αλλά ρύσαι ημάς από του Πόθου τη Δευτέρα Παρουσία
Εν τοιαύτη περιπτώσει λύτρωσε μας
από το μισοάδειο ποτήρι της έμπνευσης,
την αθέατη υγρασία των λέξεων -
από το καταπέτασμα άχραντης μοναξιάς,
φθίνουσες στύσεις ωσάν μετασεισμός
που απομακρύνεται απ’ το επίκεντρό του-
ξαναζεσταμένο φαγητό, προσομοίωση συνουσίας…
Συνάζοντας γυμνή αίγλη αποχαιρετισμού
Λάβα φιλιού , κύμβαλο άλλοθι, σιωπή κυμάτων
Παρθένα θάλασσα, άβγαλτα «δεν πρέπει», δεύτερο χέρι!
Φλύαρα ποιήματα μηρυκάζουν ένα στίχο
πιο στερητικό κι από το άλφα
που έχει το όνομα έχει και τη χάρη
Στίχοι σμιλεύοντας το μισεμό τους!
Βλέπεις; Παρωδία προπορεύεται και έπεται αυτούσιο αίνιγμα
Σημείο αναφοράς σ’ ανεπίδοτη Χώρα
Έτσι (κι αλλιώς) κάτι λίγα αστέρια
φτεροκοπώντας στον άπειρο θόλο τους,
άστραψαν παντοτινή ερημιά περίφημης Νύχτας,
και βρόντηξαν ζείδωρο πόθο ζωοδόχου έμπνευσης!
Όλα κι όλοι ιριδισμοί «τετέλεσται» σ’ ένα χάρτινο πλήρωμα,
άιντε και ντε στην εφήμερη ένταση του κρατήρα τους…
όλα κι όλοι φωνήεντα επιθυμιών σε κουπαστή Απρίλη
άιντε και ντε στη συγκυρία του καλπασμού τους
εντειχισμένα στ’ αδιάβαστο ετοιμόρροπο Σώμα
ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΟΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΣΤΙΑΣΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ (και επίκληση στη γοητεία μύθων και αυθεντίας ψηφιακής):
Κι αν όλα τούτα, λέξεις εικόνες, στίχοι σύμβολα,
όνειρα δεμένα, ζωή, πόθοι ευσεβείς, ίλιγγος,
μόνο τα πράγματα μεσάνυχτα ποιήματα,
όλος ο χρόνος μια νύχτα μόνο σημεία στίξεως
με την ηχώ της λέξης τους χαριστική βολή
«βαθύ-βαθύ το πέσιμο, βαθύ-βαθύ το ανέβασμα»
ελεύθεροι συνειρμοί υπόδουλη αυτόματη γραφή,
άβυσσος η ψυχή αβυσσαλέο ντεκολτέ άιντε και ντε
700 λεπτά προς όλους wi-fi, 4gεν Φαντασία και Λόγω
«εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα»,
πολλοί, δεσμώτες φιλόσοφοι σκιές,
αν όλα τούτα, λέω, δεν είναι παρά μια ιδέα,
«νάρκης του άλγους δοκιμές» μηνύματα SMS
χτεσινά και μελλούμενα ηδονικά μυρωδικά
σχολική αποφορά «ένα οίδα ότι ουδέν οίδα»,
από «περιέργεια υπάρχω και από καραγκιοζλίκι»…
κι ύστερα δεν υπάρχεις, α, να ήρθες εσύ
θαυμάζοντας την αόριστη μελαγχολία σου
γαμώ την πανσπερμία μας και τα διακείμενα της,
όλα είναι μέσα μας, βρομερό υποσυνείδητο,
«σκόνη μπατάλα, τινάγματα του μέσα βίου έξω»
«επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας…»
α ρε Λαυρένη, που μια νύχτα κρύα ξετυλίγεις τον έσω μίτο,
να νοιώθεται η Στιγμή, έστω για λίγο,
και να φυλάγεται κάπως η μορφή του Ανθρώπου…
στον αγέρα που φύσηξε… παντάνασσα Έμπνευση,
ποίηση Γυμνή!
Λοιπόν, να επιστρέφεις στον πολύτροπο τον πηγαιμό,
να ξεκολλάς σιαμαίες στιγμές
Λάχεσις από νάιλον, κατεψυγμένοι στίχοι
σαν κάλπικοι από καιρό!
Άτροπος ανάδρομη Νάρκισσος διασκελισμός
ατσούμπαλο γραφτό της μοίρας μου!
Και τώρα, τι θα γίνουμε, Κλωθώ,
με το θρυμματισμένο καθρέφτη καθρεφτάκι μας,
έρμαιο επέκεινα, Μούσα Λερναία Εμμονή…
κεραμουργεία με φωνήεντα –
ή εραστές της Ποίησης νυν και αεί… τύπων και υπογραμμών!
ΔΟΥΡΕΙΟΣ Ίππος εξαίσιου ίλιγγου ΣΙΩΠΗΣ:
Φτιάχνω φράσεις χωρίς τίποτα ουσιαστικό,με ρήματα διαθέσεως σχεδόν παθητικής, αντιγραφή και επικόλληση από Λεξικά ανωμάλων ήμαρτον, με επιφωνήματα θαυμαστικά, σαρκοβόρα ανάμεσα σε σαρκοβόρα, σύμφωνα συννεφιασμένης Κυριακής! Περιφράσεις στίλβοντος υπερρεαλισμού, κυριολεξία και μεταφορά! Τελεία και παύλα στους δευτερόκλιτους ευσεβείς μου πόθους! Ασυναίρετος χρόνος αμετάβατος, Απουσία και Σιωπή αχαλίνωτη, Ποιητικό Αίτιο Αδημονίας… «μνησιπήμων πόνος» Μ’ αρέσει, δεν μ’ αρέσει ετερόκλητα likeπροσαρμοσμένα σε SMS για την Γραμματική αναπηρία e-επικοινωνίας, προς εραστές, νυν και αεί, τύπων και υπογραμμών και τα λοιπά και τα λοιπά και άλλα ασύντακτα ποιητικά, χωρίς ειρμό εν Φαντασία και Λόγω…
ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑ ποιητική «ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΔΟΧΕΙΟ»
Με τίτλο α στερητικό «ΛΕΞΗ»,
Φωνήεν χάσκον το ποίημα
Γεμάτος σοφία και συμβολισμό ο στίχος
Στο ξέφωτο ήτ(τα)α! με αισιοδοξία…
Αποσιωπητικά Άλλοθι και το Λουρί της Μάνας!!!
(Πες αλεύρι στο τέλος όπως
Απαγγέλει ποίηση τροπαιοφόρος
Ο Ποιητής Αγέρωχος ο Πετεινός)
«Κάποτε θυμάμαι ένα φεγγάρι, τώρα σιωπή!
Ήταν, λοιπόν, πρόσχημα ο ουρανός;
Ή θα υπάρχει εσαεί σ’ ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ωραία Ελένη,
που παράπεσε ανάμεσα σε μια αστραπή με έκλαμψη από Όνειρα
και στην κρυμμένη γοητεία λέξεων για μαγικό ρεαλισμό…
[Φαύλος Δούρειος Χρησμός για την πάλαι ποτέ Επιούσια Ομοιοκαταληξία:
Δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πιάσω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις –
Στίχοι πρωτόπλαστοι ακλεείς παραπλέουν μεσάνυχτα τα απόκρημνα τινάγματα του μέσα βίου έξω των ακκισμών
Απλή συνωνυμία άλωσης Λέξεων
ΠΡΟΣΟΣΧΗ ΒΑΡΑΘΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ
Άλλη δουλειά δεν είχαμε (οι διάβολοι…)
Διακείμενος (ή διακειμενικός (;) ΚΑΙΣΑΡΙΩΝ και ΔΑΡΕΙΟΣ μαζί περιμένοντας στην ΙΘΑΚΗ βάρβαρους ΠΟΙΗΤΕΣ:
Εν μέρει για να περάσω την ώρα
Να εξακριβώσω των αισθημάτων την αντοχή
Στων λέξεων την αόριστη γοητεία χάθηκα …
Μια ζωή, λάθος στον πηγαιμό
Μια λέξη στων ηδονών τις υποσχέσεις
Να μάθω και να μάθω απ’ τους σπουδασμένους…
Έτσι σοφός που έγινα , γέρος με τόση πείρα
Με κατανόηση , υπεροψία και μέθη
Και ενεός! Το σκέφτηκα βαθέως το ταξίδι
Σαν έτοιμος από καιρό ώρα μεσάνυχτα
Μη προσδοκώντας πια εξαίσια όνειρα, ηδονικά μυρωδικά
Ήδη το κατάλαβα τι σημαίνουν τα «σ’ αγαπώ»
(που δεν βρήκα τις λέξεις να σου πω…)
Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς αυτό τον πηγαιμό,
χωρίς αυτή την εξακρίβωση;
Γιατί η ζωή δεν είναι πράγματα και ύλη (μόνο) αλλά (κυρίως): ΕΞΑΙΣΙΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΣΙΩΠΗΣ:
Φτιάχνω φράσεις χωρίς κανένα ουσιαστικό,
Με ρήματα διαθέσεως σχεδόν παθητικής
Με επιφωνήματα αποθετικά και ήμαρτον
Σαρκοβόρα ανάμεσα σε σαρκοβόρα,
Με περιφράσεις στίλβοντος υπερρεαλισμού συννεφιασμένης Κυριακής
Έτσι, πέφτοντας σε κόμμα υποθετικό
στέκομαι μπροστά σε πόθους ευσεβείς και δευτερόκλιτους!
Ασυναίρετος χρόνος αμετάβατος,
Απουσία και Σιωπή πανταχού παρούσα χωρίς κυνόδοντες με άσπρο δέρμα,
Μνήμη από βούτυρο… Αίτιο Ποιητικό
Μ’ αρέσει, δεν μ’ αρέσει, φέρτε μου ένα μαντολίνο γα να δείτε πώς πονώ
ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ, αδημονία ετερόκλητη
Για την Γραμματική αναπηρία e-επικοινωνίας… σε χρονολόγια SMS
Κι εσύ, Μεγάλη Ιδέα μου, στο πάνω-πάνω κύμα χορεύοντας δεκάξι αγέρηδες
Κι εσύ, Ψυχή μου αγέρωχη, κατάρτι αντίπερα από Συμπληγάδες.
Σύρε, καλή μου, την περόνη σου βάρδα φουρνέλο στηνκαρτεσιανή μου λογική,
Αλλά οι βάρβαροι, που δεν ήρθαν στο Ποίημα, ξαναστήνουν Τσαντίρι Δούρειο πάλι μπροστά μου!
Γαμώ το! Γόρδιος Χρησμός…
(σήμερα): ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΑΓΙΝΩΤΟ Η ΜΟΛΙΣ ΣΤΙΓΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
[Ο Στήμονας, εγώ και η εαρινή σύναξη μιας χίμαιρας!
Ο Ύπερος, εσύ και οι ελπίδες έρχονται στο πηγαίο μονοπάτι!
Και η ώρα ανάσκελη σ’ όλο το ρεύμα μιας στιγμής,
Όπλο και σφρίγος στην αυριανή αιωνιότητα της μοναξιάς!
Όνειρα κι όνειρα εκπυρσοκροτούν στο λάκτισμα της σάρκας
Ρήματα πανιά απ’ την ανάποδη σοδειά του Σύννεφου
Συν αίσθημα , πλην έβγαλε τη γλώσσα του και το σκασμό του!
Σαν Αφοσίωση που εγκολπώνεται το αμίλητο νερό της]
(αύριο) ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΟΣΤΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΑΔΕΙΑΝΟ ΡΙΠΕΣ ΑΠΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΟ ΟΥΡΑΝΟ
[Τετράστιχο μ’ εμβόλιμα δήθεν ερωτικά των θλίψεων
Ακάλυπτο στήθος συγκίνησης κι ενθουσιασμού θωρώ
Σου την πέφτω με στίχο πολύτροπο ένδοξων ποιητών
Φωτόδενδρα ιάμβων δυτικά της λύπης να δω
Κέλομαι σε Γογγύλα, Αριάδνη, Ευτέρπη, Σαπφώ
Εύα Υποδόρια, Μαρίνα των Βράχων Ελένη τρελή
Ροδιά Παντάνασσα κομίζοντας παρθένο φιλί
Μικρή Πράσινη Θάλασσα και κορμιά ναϊάδων
(ηρωίδες εν Φαντασία και Λόγω –Ουσία Φαιά )
(χθες) ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΕΚΚΥΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟ ΚΑΙΡΟ
[στιγμές με σπασμένο κωδικό φεγγάρι
αδημονία, βουλιμία, μήνις διηνεκής
άνω Τελεία στα όνειρα, Άειδε καιόμενη βάτο
κύκνειο άσμα στήλη άλατος αντικατοπτρισμός
σχώμεν αποσιωπητικά… κορυβαντιώντας
κατηγορηματικές μετοχές Σόδομα Γόμορα
το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά της Έριδος
Ευτυχία, ο κόσμος καίγεται… Νεκρή Φύση
φίδι στον κόρφο σου, φίδι που σ’ έφαγε
αΐδιο αιδοίο φύλαγε για να ’χεις τα μισά
δίχως μιλιά, Λάχεσις, Κλωθώ, θηλιά
του κρεμασμένου τροπική Άτροπος
και σ’ ένα άλλο επίπεδο μαγικό Ανέμη κρουστή]
(σύμπαν) ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ ΑΣΕΛΗΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΕΙ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Ποιας Έριδος; Μήλο μου κόκκινο...
Ποιας συκής; Φύλλο και φτερό...
Ποιος στίχος; Λαξευμένος σε Άμεμπτο μάρμαρο...
Ποιες λέξεις; Ο Έρωτας μας είναι Κλειστός
σε δυο μαύρες συμπληγάδες!
Ωστόσο... στο αδέσποτο αυτό ποίημα
ανοίγουν σαν πόρτες στίχοι συμβόλων:
Όνομα Ελευθερία του Πόθου,
Επίθετο Δώρο Θεού. Του; Ρόδου Αμάραντου
Μακρινή μητέρα, σπιθίσματα έαρος χιλιάδες
σε μια στιγμή αποθέωσης σαν ουσίες Χαράς ,
αναγκαία λήθη Σιωπής απ'όνειρα
μιας Παρθένας Ζωής διφορούμενες λέξεις
Από μηχανής Πουλάκι των Ποιητών,
άσβεστη φωτιά στην Καιόμενη Βάτο
Μισθοφόρος ρέμβη με διάθεση για Ποίημα στο περίακτο δάσος της Ανοιχτής Σχισμής
(επέκεινα): ΑΥΤΟΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΛΕΞΕΩΝ ΠΟΥ ΣΥΛΗΣΕ ΑΠΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΥΜΑΤΑ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ
[Λοιπόν, αυτός που γύρευα είμαι:
Θαμώνας σε στίχων λυρικά ηλιοστάσια
Σμαράγδι υπονοούμενο είλωτα υπερρεαλισμού
Μισθοφόρος ρέμβη από ένα άλλο ποίημα πορφυρογέννητο
Πήλινο πάθος στων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή…
Ένας στίχος που είναι να βγει πλύνε βάλε λέξεις
Όνειρο στο υπερώο το μεταφυσικό
Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής
Επιούσια Ομοιοκαταληξία Δούρειος Χρησμός
για να σου πω να περπατάς σα να φιλούν τα πόδια σου ση Γη]
[Τάσος Κάρτας, Από μηχανής ΠΕΡΙΑΚΤΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ οδοφράγματος Σιωπής: πλύνε βάλε ΛΕΞΕΙΣ ν’ αποκρυσταλλώσεις όνειρα στο υπερώο το μεταφυσικό= (αυτό)σχεδιάσματα από ασύστολη, ανυπόστατη, ανένδοτη κι ανέκδοτη εσαεί ποιητική συλλογή, που φύσηξε ο Μπάτης πάνω στην άμμο την ξανθή, Φαύλος Κύκλος με διπλό ΚΛΙΚ στην επιφοίτηση χρωμάτων + Ουσίας]
